Eerste expositie Elisabeth Bomhof in Kulturhus EGW

EPE - Elisabeth Bomhof uit Epe schildert sinds 1985. Haar schilderijen zijn zeer uiteenlopend en divers. En over de kwaliteit valt niet te twisten. Toch is dit pas haar eerste eigen expositie. Niet dat ze voordien niet durfde, ze had er gewoon geen behoefte aan. Toch gaat het in de maand februari wel gebeuren. 

Dat komt eigenlijk door Wilma Kraaijenhof, medewerker van Kulturhus EGW in Epe. “Ze heeft me al een paar keer gevraagd of ik niet wat schilderijen op wilde hangen. Nou ja, vooruit dan maar.” Elisabeth zelf zegt maar om één reden te schilderen. “Ik doe het puur voor mezelf. Het bezig zijn, het laten stromen van de creativiteit. Dát vind ik belangrijk. Ik schilder omdat iets of iemand me raakt en inspireert. En ik wil daarbij altijd een beetje buiten de lijntjes denken.” De bovenverdieping van de woning waar ze samen met haar man Evert woont, is haar atelier. Inmiddels staan daar ruim honderd werken. “Misschien nog wel veel meer. Ik ben nu bezig om een selectie te maken welke werken in de expositie gaan komen. Toch wel leuk dat ze eens een keer verhuizen naar een andere plek.” Veel andere schilderijen zijn al ‘onder de mensen’, zo meldt ze lachend. “Als een bekende me vraagt of ik huisdier of een familielid wil schilderen, dan ga ik daarmee aan de slag. Ik schilder niet realistisch, dat vind ik niet uitdagend genoeg. Als mensen zo’n portret willen, dan maken ze maar een foto. Ik begin ergens, maar ik weet nooit waar het eindigt.” 

Tot nog toe rouleren veel werken van Elisabeth dus alleen in haar eigen huis. Daar krijgt ze best regelmatig positieve reacties. “Op de achterkant van sommige schilderijen, heb ik dus namen gezet. Dan weten ze waar de schilderijen naartoe moeten als ik er ooit niet meer ben.” Ze zegt het lachend, maar is meteen daarna serieus. “Ik ben van een bepaalde leeftijd (Elisabeth is bijna 77, red.) dan kan het dus maar zo een keer afgelopen zijn. Daar moet je dus ook een beetje rekening mee houden.”

Haar aanstaande expositie draagt geen titel. “Joh, daar ben ik helemaal niet mee bezig. Sterker; sommige schilderijen hebben niet eens een naam gekregen. Het geschilderde moet genoeg zeggen, vind ik. Maar misschien dat ik uiteindelijk voor de eenheid toch nog wel titels onder alle werken ga plakken.” Wat Elisabeth sowieso wél gaat doen? Een schriftje neerleggen tijdens haar eerste expo ooit. “Ik hoop dat bezoekers de moeite nemen om daar iets in te schrijven. Ik ben benieuwd. Ook naar opbouwende kritiek. Wellicht dat ik er wat van kan leren.” Heel recentelijk werkte ze nog aan een update van een serie oude werken. “Ooit schilderde ik veel op houten panelen. Een paar daarvan heb ik onlangs geplakt op grotere oude lijsten en oude doeken uit een kringloopwinkel. Die oude vondsten geef ik zelf een bepaalde kleur, zodat ze dienen als soort van passe-partout. Heel interessant. Want uiteindelijk zijn het zo schilderijen geworden die mijn levensloop als kunstschilder een beetje laten zien. Nu ik er zo over na denk: dat zou best ook wel de titel kunnen zijn van mijn expositie: levensloop.” Foto en tekst: Dennis Dekker.