Jan Witmans gezichten van de tweestrijd

HEERDE – Jan Witman zit aan een tafeltje in het Steun- en informatiepunt (STIP) in Heerde. De plek waar een serie van zijn eigen gemaakte schilderijen hangt. 

Hij glimlacht, maar spreekt direct ook een zorg uit. “Ik vind dit interview best een beetje spannend. Ik moet nu namelijk ook vertellen over een moeilijke periode in mijn leven.” Om met het goede nieuws te beginnen. Die moeilijke periode ligt achter hem. “Ja, ik heb een aantal nare gebeurtenissen in mijn leven meegemaakt. Daar kon ik jarenlang moeilijk mee om gaan. Maar gelukkig is er licht aan het eind van de tunnel. Daardoor kan ik nu met een gerust hart terugblikken op donkere tijden uit het verleden.” Schilderen helpt hem daarbij. En daar moet dit interview dus ook vooral over gaan, vindt Jan. De geboren en getogen Heerdenaar heeft de afgelopen jaren op diverse plekken in het land gewoond. “Via deze vele omzwervingen, woon ik nu gelukkig weer in Heerde. Dit dorp is mijn thuis. Daarbij wonen mijn kinderen hier ook, die ik gelukkig iedere week twee keer zie. Die stabiliteit in mijn leven is erg belangrijk.”

Zijn nieuwe vriendin zorgt ook voor stabiliteit. “Ze is mijn muze. Zo voelt dat. Ik ben nu 40, maar toen ik contact met haar kreeg, voelde ik me weer een puber van 16. Ze helpt me. Ik heb weer focus op de toekomst. Met haar. Ik probeer dus ook veel bewuster in het leven te staan. Het is weer de moeite waard om van elk moment te genieten. Schilderen is daarbij nog altijd een heel belangrijke bijzaak, voor me.”

Even iets meer over die liefde voor de verf en het doek? Dat begon toen hij een jaar of 17 was. “Een groep vrienden motiveerde me om iets met mijn creativiteit te gaan doen.” Hij begon indertijd schilderijen te maken als cadeautjes voor anderen. “Als ik er nu op terugkijk: ik schilderde niet voor mezelf. Ik schilderde om het schilderen. Om gedachten te verzetten, om productie te draaien.” Na talloze cadeaus voor vrienden, volgden er enkele exposities. Maar toen werd het ineens donker en doodstil. “Ik zat in een negatieve periode in mijn leven. Ik stopte met schilderen.” 

Inmiddels heeft Jan het toch weer opgepakt. Hij schildert niet om ‘productie te draaien’, maar hij schildert om zijn hoofd leeg te maken. En om focus in zijn leven aan te brengen. “Dat werkt heel goed voor mij. Ik werk nu met plezier aan ‘vruchten’ van mijn eigen creativiteit.” 

Zijn tentoonstelling in STIP is een toevallige bijkomstigheid. Inwoners van de gemeente Heerde kunnen bij STIP terecht voor al hun zorgvragen binnen het sociale domein, waaronder jeugd, wmo, participatie, inkomen en vluchtelingenwerk. Jan is hier ook vaak te vinden. “Ik doe dat om in contact te komen met mensen om te praten met anderen waar je zoal tegenaan loopt. Ik vind dat heel fijn. De gemeente Heerde en de mensen bij STIP helpen me heel erg.” Ineens bleek dat de kunstwerken op de begane grond van STIP vervangen werden. “Of ik niet wat schilderijen beschikbaar had. Voor ik het wist had ik ze neergehangen.” Het is heel nadrukkelijk een ‘fleurige serie geworden die bol staat van kleur en expressie’, lacht Jan. Eén bont schilderij laat bijvoorbeeld twee gezichten zien. “Dat zijn mijn gezichten van de tweestrijd”, lacht hij veelzeggend. De expositie in STIP laat eigenlijk zien dat Jan Witman uit Heerde de uiteindelijke winnaar van die strijd is geworden. “Ik voel me perfect. Ik ben weer helemaal terug.” Foto en tekst: Dennis Dekker.