Pieken en dalen van Anton van den Beld

EPE/HEERDE- Een streekroman over een familie uit deze regio. Waarbij de hoofdpersoon als verteller in de derde persoon fungeert. Maar ook een autobiografisch levensverhaal. Om verdriet te verwerken, om tegenslagen te benoemen. En eveneens om het leven te vieren. Anton van den Beld (70) uit Epe heeft de laatste hand gelegd aan zijn eerste boek waar naar eigen zeggen ‘zeer veel over te vertellen is’. Nieuwsblad Schaapskooi wordt dus uitgenodigd voor een bijzonder interviewgesprek in zijn aangepaste woning aan de Eper Gruttostraat. 

Aangepast inderdaad, want dat is wel even vermeldenswaardig: Anton zit in een rolstoel. De 70-jarige jurist in ruste heeft in zijn leven het nodige meegemaakt. In 2010 kreeg hij kort achter elkaar te maken met meerdere hartstilstanden. Door zuurstoftekort kampt hij nu met niet-aangeboren hersenletsel en gaat hij noodgedwongen in een rolstoel door het leven. “Maar dat is niet alles, mijn leven hangt van de pieken en dalen aan elkaar. Vandaar de titel: Pieken en dalen.” De laatste moeilijke periode die hij ervaarde was zo’n 2,5 jaar geleden. Zijn vrouw (waar hij bijna 50 jaar mee getrouwd was) werd ziek en is snel daarna overleden. “Ik zat maar alleen thuis. Daar kwam dat ellendige coronavirus nog bij. Ik miste haar enorm en moest mijn zinnen verzetten. Moest van mezelf zorgen dat mijn leven weer waarde kreeg.”

Daarom ging hij schilderen. Heel veel schilderen. “Dat deed ik al veel langer, ik heb ook regelmatig geëxposeerd. Sinds mijn vrouw overleed, maakte ik ook veel werken. Om mijn verdriet te verwerken.” Naast die dwangmatige, bijna maniakale, schildersdrang, ging Anton schrijven. Hele nachten lang. Alles dat de Epenaar in z’n leven meemaakte, goot hij in een romanvorm. De omgeving is daarbij ook belangrijk. Anton die ook vele jaren in Heerde woonde, schreef zo beeldend dat je er als lezer bijna letterlijk bij bent wanneer hij bepaalde plekken beschrijft. Op veel momenten ook heel duidelijk een streekroman dus. “Ik koos er zelf alleen wél voor om de verteller geen naam te geven. Maar mijn eindredacteur van de uitgeverij vond dat er wel een autobiografische tint aan mocht zitten. De eerlijkheid, de oprechtheid: het werd gewaardeerd. Vandaar dat de hoofdpersoon uiteindelijk toch een naam heeft. Deze Anton gaat met vallen en opstaan door het leven. Net als ik. Want ja, het ís autobiografisch, maar het is ook een roman.” Het schrijfproces heeft hem zeer veel opgeleverd. “Dit boek was hét recept om mijn verdriet een plek te geven.” Anton heeft de smaak te pakken. De schrijverij zorgt er voor dat hij, ondanks alles, nu weer een piek in zijn leven beleeft. “Die wil ik lang vasthouden. Ik heb ideeën voor een tweetal volgende boeken. Eentje gaat over humor, de ander moet een kinderboek worden voor kinderen tussen de 4 en de 6 jaar.” Maar eerst is daar dus zijn aanstaande debuut dat nu bij de drukker ligt. “Ik ben zeer benieuwd wat men er van vindt. Ik ga diverse boekhandels in de buurt benaderen om daar signeersessies te gaan geven. Ik hoop zo in contact te komen met veel lezers. Het is namelijk bovenal mijn doel om anderen iets mee te geven wanneer ze mijn boek lezen. Ik ben eerlijk over mijn beperkingen. Mijn emoties gieren door het lichaam. Ik spring in gesprekken vaak van de hak op de tak. Ik ben vergeetachtig, ik kan soms niet op woorden of namen komen. Maar ik ben ook een vechter. Al vanaf dat ik een baby ben. Ik hoop dat anderen die ook niet-aangeboren hersenletsel hebben, door mijn boek zien dat ze niet alleen zijn. Dat er veel meer mensen zijn met beperkingen door het leven moeten gaan. Maar dat dit prima kan.” 

Meer weten over ‘Pieken en dalen’? Stuur dan een mail naar Anton van den Beld via antonvdbeld@gmail.com. Op die manier kun je je inschrijven voor een exemplaar. Hij zal je vervolgens ook op de hoogte houden over de exacte prijs van het boek en over de dag dat zijn roman uitkomt.